In Deel 1 van deze cultuurpsychologische studie beschrijft Fortmann de leer der religieuze projectie, zoals die naar voren komt bij Freud, Marx en Jung, en geeft hij een principiële kritiek op de in de projectietheorie gehanteerde grondbegrippen. Het onderkennen van de culturele factoren die het zicht op God belemmerd hebben, en die hun neerslag gevonden hebben in de projectieleer, kan een onbevangen waarneming van de wereld In haar vele betekenissen weer mogelijk maken. Fortmanns conclusies wijzen naar de ervaring, in een 'tweede primitiviteit', als grond voor de echtheid van de religieuze waarneming.

In Deel 11 behandelt de auteur vervolgens het thema van geloof en ervaring, en van geloof en geestelijke gezondheid. Daarin is allereerst aan de orde de vraag, in hoeverre de religieuze ervaring waarde heeft voor het geloof waar de theologie van spreekt, en welke plaats het symbool daarbij inneemt. Vervolgens brengt hij in een uitvoerig literatuuronderzoek het probleem van de verhouding van geloof en psychische gezondheid ter sprake, een thematiek die in geheel Fortmanns werk in de aandacht staat.