De reiziger heeft zijn koffer neergezet. Sinds hij niet meer reist, is Bonhomme geen reiziger meer, toch? Bonhomme zou goed bij de boom gaan zitten. Hij ziet zijn prachtige huis al, hoog en breed, met een enkel raam om in de zon te knipogen en een prachtige deur van dikke planken. Bonhomme gaat aan het werk. Hij raapt stenen, rotspartijen, kiezelstenen op; klein, groot, puntig en breed. Hij raapt, verzamelt, stapelt en verpakt de mooiste, de heetste, de zachtste kiezelstenen... We zien de zee niet meer, de blues is vermengd. Een verhaal waarin het gaat over de mens, de zee en de onmetelijkheid van het universum ... Een filosofische reflectie die subtiel is uitgewerkt in nauw met elkaar verbonden woorden en beelden.

Anne Herbauts doet de dingen niet zoals iedereen. In zijn boeken zijn merels komma's, worden woorden beelden en worden tekeningen geschreven. Ze gebruikt een andere grammatica dan de onze, gemaakt van papier en materie, een vocabulaire gemaakt van hutten, stoelen en theepotten. Ze tekent de leegte. Ze schrijft met stilte. Portret van een illustrator-auteur die geweldige boeken voor kinderen maakt.