In De groene overmacht doet Maarten t Hart verslag van zijn pogingen om eetbare gewassen te kweken. Op de vette klei blijkt dit een loodzware opgave. De hegemonie over elke vierkante meter grond dient hij voortdurend te betwisten met de onophoudelijk oprukkende brandnetels, vlieren, bramen en de alles overwoekerende haagwindes. De vogels stelen zijn bessen en verorberen zijn appels. De slakken decimeren zijn Chinese kolen en slaplanten, terwijl onder de grond de veenmollen de wortels van zijn jonge aanplant vernietigen. Hij delft derhalve voortdurend het onderspit, maar gaat desondanks blij- en manmoedig verder.