Kort voor de start van de Tour de France 1949, die door Fausto Coppi zou worden gewonnen en waarin Gino Bartali als tweede zou eindigen, publiceerde de grote Italiaanse schrijver Curzio Malaparte in het Franse sportblad Sport Digest het lange, gepassioneerde verhaal 'Les deux visages de l'Italie. Coppi et Bartali'.

Volgens Malaparte ontkwam geen enkele naoorlogse Italiaan eraan in de tweestrijd tussen deze beide grootheden partij te kiezen. Je was Coppist of Bartalist, op dezelfde manier waarop communisten en katholieken tegenover elkaar stonden. Coppi met zijn vooruitstrevende opvattingen was de rebel, de vrome Bartali, die in Rome de paus bezocht en hem zijn gele trui schonk, was de voorbeeldige held van het belijdende deel der natie. Volgens Malaparte behoorde de door de heiligen beschermde Bartali tot hen die het dogma accepteren, terwijl Coppi niemand in de hemel nodig had om zich met hem bezig te houden.

Terloops analyseert Malaparte het naoorlogse Italië, dat zich heen en weer geslingerd ziet tussen de krachtenvelden van traditie en van vernieuwing.
De vertaling is van Jan van der Haar, het voorwoord van wielerhistoricus Wout Koster.