Voor de naamloze verteller in Sillitoes ultieme hardloopverhaal, een working class hero, is hardlopen een tegenprestatie. Op de tuchtschool (Borstal) waar hij terechtkomt, wordt het Victoriaanse ideaal uitgedragen dat hardlopen – en danmet name cross country running – een opvoedende waarde heeft. Het leert de jongens demoraal van de burgerlijkemaatschappij te internaliseren. Maar niet bij hem.Weliswaar wordt zijn karakter versterkt door de eenzaamheid van het lopen,maar dit inspireert hemalleenmaar tot keiharde weigering. Hij verzet zich tegen de burgermoraal diemen hemprobeert op te dringen en zijn zelfvertrouwen wordt door het hardlopen zo groot dat hij tijdens de wedstrijd vlak voor de finish inhoudt en zijn overwinning uit handen geeft. Voor zijn leraren is deze vermaledijde daad een onverklaarbaar raadsel,maar voor hemis het een glorieuze vormvan verzet, een tegenprestatie.