Als observator is Carel ter Linden gefascineerd door de wereld om hem heen. Zo boeit de nachttrein hem omdat de
reiziger het duister in gaat en zich volkomen overgeeft aan een geheimzinnige bestuurder die hij totaal niet kent. Een mol, dat vreemde dier dat nooit het daglicht ziet, roept bij Ter Linden de vraag op of de mens misschien even blind is voor het hogere dat hém omgeeft. De bundel is opgedragen aan de nagedachtenis van zijn vrouw, aan wie een aantal gedichten is gewijd.