In De kam gaat Rogi Wieg verder op de weg die hij zo nadrukkelijk had ingeslagen in De Ander. Maar de weg
die de dichter bewandelt is breder geworden. De kam is er om orde te creëren, maar ook om leven en
dood van elkaar te kunnen scheiden. Het bekende zelfmoordthema van Rogi Wieg is minder aanwezig dan in
zijn voorgaande werk, wat niet betekent dat er geen zelfdestructie is in De kam. Religieuze symbolen noch de
woorden ‘God’ en ‘schepper’ duiden bij hem op een ware God, maar op de scheppingskracht van mens en kosmos. Wiegs woede over onrecht is rauwer geformuleerd dan in De Ander. Toch is De kam een stap in de richting van ‘genezing’ en berusting.