Kamran Nazeer is een autist. Toen hij vier jaar was, in 1982, schreven zijn ouders hem in op een kleine school in Manhattan, gespecialiseerd in autistische kinderen. Nazeer en zijn klasgenoten noemden zichzelf `de gekken .
Drieëntwintig jaar later besloot Nazeer, inmiddels zelf politiek adviseur, uit te zoeken wat er van zijn klasgenoten geworden was. Een speechschrijver die geen oogcontact durft te hebben, een fietskoerier die niet aangeraakt wil worden, een depressieveling die zelfmoord pleegde, en een computerexpert die zijn gevoelens door middel van handpoppen uitdrukt: samen tonen zij een verbluffend palet van gedragingen. Nazeer laat aan de hand van hun levens zien wat de beperkingen en moeilijkheden in het leven van een autist zijn, maar ook hoe de juiste behandelmethode de aandoening hanteerbaar kan maken. Uitgaande van zijn eigen ervaringen beschouwt hij de complexiteit van taal en conversatie, en de nuances van sociale omgang.
Een opmerkelijk, elegant geschreven boek dat veel onthult over autisme, en in het verlengde daarvan over menselijk gedrag in het algemeen.