Sensitief, precies maar ook met enige ironische distantie observeert Claudia Wolff de grote en kleine ergernissen, de geluksmomenten en gekmakende inschikkelijkheid van een dochter tegenover haar moeder die wegglijdt in de dementie.
De laatste scènes met onze ouders is een fijngevoelig protocol van het verouderingsproces en een laatste expeditie naar het wezen van het gezin en de familieverwantschap waarmee de diepste betekenissen van ons eigen leven verweven lijken te zijn