Ernstvuurwerk (1978) sluit naadloos aan bij het in 1976 enthousiast ontvangen debuut Dood weermiddel en andere verhalen. Hotz bewees ermee geen curieuze eendagsvlieg te zijn, maar een schrijver met een consequent volgehouden stijl en een bijzonder eigen thematiek die draaide om schuld en boetedoening. In Ernstvuurwerk zijn drie genres waarin Hotz excelleerde, ruim vertegenwoordigd: historische verhalen, jazzverhalen en autobiografische verhalen. In het titelverhaal Ernstvuurwerk zijn we getuige van een brand in een vuurwerkfabriek in Leiden, halverwege de negentiende eeuw. Om van zijn angst voor vuur af te komen, meldt de hoofdpersoon zich als soldaat in de Krimoorlog. Voorts staan in Ernstvuurwerk verhalen over een arm maar vrolijk groepje jongens dat zich in de jaren vijftig met bijna religieuze toewijding toelegt op blanke jazzmuziek uit de jaren twintig. En dan zijn er nog de verhalen over een gezin dat na de onbezorgde jaren twintig tijdens de crisis in verval raakt. Ernstvuurwerk wordt bekroond met de Bordewijkprijs en maakte van de geheimzinnige debutant een schrijver met een eigen, blijvend geluid.