Toen Koos van Zomeren eind 2001 in NRC Handelsblad schreef dat Rekel dood was, kreeg hij een stortvloed van reacties. Of die hond ook populair was! De mensen kenden hem van de televisie en van foto's, maar natuurlijk vooral uit het werk van Koos van Zomeren zelf.
In dit boek vormt een chronologische rangschikking van Rekelteksten uit bestaand werk de opmaat tot een gedetailleerde beschrijving van Rekels laatste jaren. Baas en hond, twee partijen in een oeroud verbond, samen op weg naar het einde.
In dit proza, beurtelings geestig en aangrijpend, lyrisch en beschouwelijk, zien we Rekel op zijn best - en Koos van Zomeren ook.