De elfjarige Roséliane is met haar broer Dimitri (negen) en hun moeder uitgenodigd op een landgoed aan de Middellandse Zee. Hun vader, een diplomaat, verblijft vanwege zijn werk in Venezuela. Ze trekt er op uit met de kinderen van twee andere gezinnen, allemaal jongens. De zomer bestaat uit strand, het lezen van stripboeken, een boom om in te klimmen, het bezoek aan een verlaten landgoed bij het vallen van de avond. En als de vakantie ten einde loopt spreken ze de belofte uit elkaar volgend jaar weer te zien. Twaalf maanden later is iedereen ouder geworden. Roséliane maakt zich los van haar broer en wisselt haar eerste kus uit. Een tragisch ongeval markeert niet alleen het einde van de lange zomer maar ook van Rosélianes jeugd. Zeven jongens is een autobiografische roman waarin met haarscherpe beelden de eeuwige zomervakanties van de kindertijd worden opgeroepen. Tevens is het een verhaal over het drama van het verlies van de kinderlijke onschuld.