De geschiedenis van de holocaust heeft een aantal gezichten. Een ervan is dat van Anne Frank, wier dagboek tot de meest gelezen boeken van deze eeuw is gaan behoren. Een ander was tot nu toe naamloos, anoniem. Het is het gezicht van een meisje van een jaar of tien, met een wit hoofddoekje, gefilmd terwijl zij uit de deuropening van een goederenwagon naar buiten kijkt, recht in de camera. Bestemming van de trein: Auschwitz.

Tijdens de oorlog gaf ss-commandant Albert Konrad Gemmeker de joodse cineast Rudolf Breslauer opdracht een film te maken over het kampleven in Westerbork. Joodse gevangenen schreven het draaiboek. Het resultaat is de 'Westerbork-film', die, nadat Breslauer in Auschwitz om het leven was gekomen, in 1945 in handen van Canadese bevrijdingstroepen viel. De beelden uit deze film werden wereldberoemd, vooral de zeven seconden durende opname van het jonge meisje in de opening van een goederenwagon ontbreekt in vrijwel geen enkele documentatie over de Tweede Wereldoorlog.

Journalist Aad Wagenaar zag de bewuste beelden tientallen malen, bewegend of verstild. In december 1992 besloot hij een poging te wagen het meisje haar naam terug te geven. Settela biedt het ontroerende verslag van deze welhaast wanhopige speurtocht langs tal van overlevenden die Wagenaar gedurende meer dan een jaar in beslag nam. Uiteindelijk, na veel tegenslag en dwaalwegen, weet Wagenaar in contact te komen met een vrouw die in dezelfde wagon zat als het meisje. Steeds dichter nadert hij de identiteit van het meisje uit de trein naar Auschwitz.