Na zijn spectaculaire en controversiële debuutroman Trainspotting kwam Irvine WeLsh met dit vervolg. de shockerende, onweerstaanbaar grappige bundel Acid House. De verhalen in dit boek variëren van bitter-realistische sociale waarneming tot de volstrekt gestoorde fantastische spinselen waarvan in Trainspotting al de eerste sporen te vinden zijn.Welsh is een scherp waarnemer van sociale misstanden. maar hij zorgt ervoor dat zijn personages nooit verpletterd raken door politiek. 'The beat goes on'. net als in de housemuziek die hem bij het schrijven van dit werk inspireerde: op elke pagina gebeurt wat. de verhalen hebben een koortsachtige energie en een genadeloos tempo.De diversiteit van Acid House toont Irvine Welsh als een schrijver met een enorm bereik en een grote dosis lef. Welsh blijkt net zo makkelijk 'algemeen beschaafd' als 'algemeen verslaafd' en 'algemeen ontaard' taalgebruik te kunnen hanteren. Misselijkmakend. angstaanjagend. ontroerend. hilarisch: een boek als een lunapark. een weergaloze collectie.Verteld met zo'n energie en scherpheid. zo'n schrijnende. genadeloze humor en zulke enorme reserves aan taalvaardigheid en vindingrijkheid dat niemand deze verhalen kan lezen zonder vreselijk opgewonden te raken. -Jonathan Coe in The Sunday TimesAcid House toont aan dat Welsh heet wat meer in zijn mars heeft dan de rol van semi-autobiografische verteller als etnograaf. Hij experimenteert met vorm. stijl en structuur [...] met surrealisme en fantasie. en altijd heeft hijiets nieuws te melden. -The Independent