‘Perioden van chronische crisis eisen van de menselijke levenswil dat hij permanente onzekerheid accepteert als onvermijdelijke achtergrond van zijn streven naar geluk. Dan wordt het tijd voor kynisme; dat is de levensfilosofie van de crisis.’

Kritik der zynischen Vernunft verscheen in 1983, midden in de economische crisis van de jaren tachtig. Het werd een handboek voor de nieuwe tijd en legde de basis voor Sloterdijks bekendheid.

Sloterdijk werkt in dit boek een tegendraads begrip van cynisme uit: geen scepsis en relativisme, maar vrijpostigheid en durf. Aansluitend bij de cynische tradities in de oudheid noemt hij dit kynisme. De filosofie moet zich de allesbeheersende drang naar kennisvermeerdering niet laten opleggen, maar ze moet een manier van leven zijn. Heideggers filosofie van de gelatenheid wordt hier verbonden met Nietzsches vitalisme. Want de kynische mens is wel degelijk actief en strijdbaar: hij ‘lacht’, ‘spot’, ‘attaqueert’, in een gemaskerd spel tussen de mens en de werkelijkheid om hem heen.