In maart 1944 werd Ginette Kolinka samen met haar vader, haar twaalfjarige broer en haar neef gearresteerd door de Gestapo in Avignon en gedeporteerd naar Auschwitz-Birkenau. Zij was de enige van hen die terugkeerde, nadat ze was overgeplaatst naar Bergen-Belsen en Theresienstadt. Nu ze 94 jaar oud is, vraagt ze zich af hoe ze dat alles heeft kunnen overleven.
In Terug naar Birkenau vertelt ze wat ze heeft gezien en wat ze heeft meegemaakt in de vernietigingskampen. De afranselingen, de honger, de kou, de haat, de naakte lichamen, de wreedheid. Maar ze herinnert zich ook momenten van vriendschap, de jurk die ze kreeg van Simone Veil (die later minister van Volksgezondheid zou worden) en die haar leven redde.
Sinds het begin van deze eeuw deelt Ginette Kolinka haar ervaringen met Franse scholieren. Het doel van dit boek is niet om een volledig verslag van Birkenau te geven, maar om ons genoeg te vertellen zodat we nooit zullen vergeten.