Een krachtige collectie verhalen met thema's als schuld, liefde en opoffering. Seiffert voert de lezer van de Schotse kust naar het postcommunisitsche Oost-Duitsland, naar een anonieme woonwijk die zich overal in Europa zou kunnen bevinden. Haar verhalen tonen hoe kwetsbaar liefde mensen maakt, of ze nu platonisch, familiaal of romantisch van aard is.
Een gezin dat niet durft te verhuizen om hun zoontje niet overstuur te maken; een echtgenote die weigert te accepteren dat haar echtgenoot zijn eigen vader veracht; een student die veldonderzoek doet: in haar verhalen neemt Seiffert stille, onopvallende mensen tot onderwerp en brengt hun emotionele diepte tot uitdrukking. Seifferts toon is al bij dit tweede boek volstrekt herkenbaar en eigen.