Het leven [...] bestaat eigenlijk hoofdzakelijk uit dingen die er nooit van komen, merkt de verteller in 'Geen tijd om te sterven' op. Dat neemt niet weg dat deze Jean S. al sinds 1960 - lang voor de luxe overwinteraars - op het mediterrane Mallorca woont. Intussen is hij er oud geworden, maar nog niet der dagen zat. Met vrouw en zoon verhuist hij naar een klein, idyllisch Mallorcaans bergdorp, waar alle zestig inwoners wel op de een of andere manier familie van elkaar zijn. Het zijn hartelijke mensen, maar ze laten niet toe dat de nieuwkomers doordringen tot de diepere mysteries van het dorpsleven.De schrijver, een ietwat zorgelijke levensgenieter, ziet tot zijn schrik echter dagelijks drommen toeristen aan zijn raam voorbijtrekken. En er gebeuren andere dingen. Het water van de bron raakt verontreinigd, heftige dorpsconflicten barsten los en de schrijver zelf, die nooit iets mankeerde, wordt in één annus horribilis in vier verschillende ziekenhuizen opgenomen. Tussen die verblijven door schrijft hij onverstoorbaar verder: over zichzelf, over de kleine dingen die in het dorp en de grote dingen die in de wereld gebeuren, over zijn (gereformeerde) jeugd. En over de dood. Vijf jaren in een minuscuul dorpje op de helling van een heilige berg vinden hun neerslag in een intiem werk, dat een mengeling is van dagboekachtige notities, herinneringen, beschouwingen en kernachtige observaties.Jean Schalekamp (Rotterdam, 1926) is vertaler en schrijver van diverse romans, reis- en verhalenbundels. Vanaf 1960 woont en werkt hij op Mallorca. De Arbeiderspers publiceerde van hem eerder de herinneringen aan zijn Parijse jaren tussen 1949 en 1954 in 'Dr. Freud heeft hier gewoond' (Privé-domein 223)Over 'Dr. Freud heeft hier gewoond': Zo rijgen deze smakelijk vertelde bedavonturen zich aaneen tot het levensverhaal van een charmeur en levensgenieter, die altijd graag in het zonnetje heeft gewandeld. - Gerrit Jan Zwier in Leeuwarder Courant