Deze liefdesbrieven vormen de complete correspondentie tussen Fernando Pessoa en Ofélia Queiroz, de enige vrouw die de Portugese dichter in romantisch opzicht wist te beroeren. Als negentienjarige werkte ze op het kantoor waaraan hij als handelscorrespondent verbonden was. Nadat Pessoa haar op theatrale wijze de liefde verklaart, vraagt Ofélia hem schriftelijk om toelichting. De oplaaiende briefwisseling komt ten slotte op Pessoa's initiatief ten einde. In zijn wereldbeeld sluiten liefde en literatuur elkaar uit.
Hoewel Ofélia zeker bewondering verdient voor de aanhoudende levendigheid van hun correspondentie, is de aandacht van lezers en critici vooral uitgegaan naar de brieven van Pessoa: omdat ze nu eenmaal afkomstig zijn van een van de grootste Europese dichters, en doordat ze zo opzienbarend contrasteren met het overheersende beeld van de dichter en zijn werk.