Wie leven en werk van Dirkje Kuik in de loop der jaren heeft gevolgd, weet dat beide doortrokken zijn van een grote mate van ambivalentie: vitaliteit en decadentie, ambitie en deemoed, heftige romantiek en intense nuchterheid, haat en liefde voor Utrecht (de stad waar ze geboren en getogen is, waar ze woont en werkt). En al die ambivalentie ligt ook nog eens besloten in een onvervalst dubbeltalent. Kuiks verdiensten zijn gelijkelijk over de beeldende kunst en de literatuur verdeeld. Maar al mag Dirkje Kuik dan een kunstenaar zijn die voortdurend heen en weer geslingerd is tussen twee uitersten, binnen die heftige beweging heeft zij het zoeklicht toch voortdurend gericht gehouden op één zaak: het verval van al wat haar omringt. Het is een belangrijk thema in haar beeldend werk en in alles wat zij gepubliceerd heeft, van 'Utrechtse notities' (1968) tot 'Broholm' (1998). Feestelijk verval bundelt de bijdragen van een keur van met Dirkje Kuik bevriende schrijvers en kunstenaars. Zij hebben, speciaal ter gelegenheid van haar zeventigste verjaardag, een stuk geschreven of een werk gemaakt dat aansluit op het Kuik-thema bij uitstek: het verval. Tot de medewerkers aan deze bundel behoren schrijvers en dichters als J. Eijkelboom, Wessel te Gussinklo, Gerrit Komrij en Geert van Istendael, beeldend kunstenaars als Dick Bruna, Joop Hekman en Peter Vos en bekendheden uit het uitgeefwezen als Wim Hazeu en Martin Ros.