Voor 1933 woonden er in Duitsland bijna een half miljoen joden, dat is 1% van de totale bevolking. Van de 278.000 joden die in de daaropvolgende jaren uit Duitsland emigreerden verbleven er zo'n 24.000 geruime tijd in ons land. In 1941 bevonden zich nog 15.000 Duitstalige joden binnen onze grenzen. De enorme toestroom waartegen door de Nederlandse autoriteiten geregeld immigratie-beperkende maatregelen waren uitgevaardigd, is zeker ten dele te verklaren uit heimwee naar Duitsland. Men achte de Nederlandse taal en cultuur sterk aan de Duitse verwant. In Amsterdam Zuid ontstond een hele emigranten-enclave. In de oorlog werden meer dan 100.000 joden uit Nederland in de vernietigingskampen vermoord.