Zijn bijnamen spreken tot de verbeelding: Gunsalvo, Godzelves. Na bijna veertig jaar hardnekkig stilzwijgen vertelt mr. Rolph Gonsalves (1932) in deze memoires openhartig over zijn geruchtmakende jaren als bestuursambtenaar in Nederlands Nieuw Guinea en als topmagistraat van het openbaar ministerie.Schaduwen van vandaag en morgen trekken voorbij, zoals de oorlogspremier Gerbrandy, de ministers Toxopeus, Van Agt en Sorgdrager en super-PG Docters van Leeuwen. In zijn eigen woorden begon zijn loopbaan in de rimboe om daar ergens ook in te eindigen.Na zijn rechtenstudie voerden roeping en avonturendrang Gonsalves naar wat restte van het koloniale rijk in de Oost. In de Baliemvallei, waar de bevolking nog in het stenen tijdperk leefde, maakte hij met harde hand een eind aan tal van stammenoorlogen. Eenmaal op verlof stak er een storm van protest op tegen zijn vermeende gruweldaden in 'De verloren vallei'. Onderzoek leidde evenwel tot eerherstel.Terug in Nederland trad Gonsalves toe tot het openbaar ministerie om op boevenjacht te gaan. In de jaren zeventig werkte hij achter de schermen aan het terugdringen van terreuracties, zoals de Molukse treinkapingen. Met de aanpak van de georganiseerde misdaad vestigde hij ten slotte zijn reputatie als de IJzeren procureur-generaal.Terwijl de IRT-affaire op het kookpunt was en Gonsalves in het voorportaal stond van de hoogste positie in het openbaar ministerie, wreven boze tongen hem echter een greep naar de macht aan en kwam ook de Baliemaffaire weer in de publiciteit. De parlementaire enqtuêtecommissie wees Gonsalves aan als zondebok voor de IRT-affaire. Weer volgde er onderzoek, weer eerherstel en opnieuw een oorverdovende stilte.Weinig later nam het openbaar ministerie afscheid van een monument: omstreden maar niettemin gezaghebbend.