Op 5 december 1791 overleed in Wenen op vijfendertigjarige leeftijd Wolfgang Amadeus Mozart. In zijn VN-feuilleton over Mozart schreef Martin van Amerongen eens: ‘Een paar jaar na de dood van Wolfgang Amadeus Mozart begonnen zijn vrienden en verwanten eindelijk te beseffen welk een exemplarisch talent de wereld op die vijfde december was ontvallen, verarmd en ondervoed, vergeten en onbegrepen. De schuldgevoelens waren hevig. De verontschuldigingen waren talrijk. Ze werden afgedrukt in een steeds wassende stroom biografieën waarvoor Mozarts weduwe Constanze het basismateriaal leverde, rijkelijk voorzien van de kwikken en strikken der romantiek. En de haar navolgende biografen waakten er zorgvuldig over dat het geschapen beeld onverlet bleef.’
In 1977 kwam Wolfgang Hildesheimer met deze Mozart-biografie, die als baanbrekend in de hele muziekwereld werd ontvangen. Hij zet het complete, moderne Mozart-beeld voor ons neer, de apollinische Mozart naast de dionysische, en de mysterieuze vervlechting van beiden. De kracht van zijn boek, dat in een tiental landen werd vertaald, is dat het ondanks de veelzijdige belichting van het werk en de persoon van Mozart toch ook het raadsel-Mozart intact laat. Dit is eindelijk het boek over de grote componist dat iedereen kan lezen en dat een onvervangbaar beeld achterlaat van Mozart en zeker ook van zijn tijd, want Hildesheimer portretteert ook uitermate intrigerend de mensen om Mozart heen.