De aarzelende aanschaf van een gedichtenbloemlezing is voor Redbad Fokkema het begin geweest van een jarenlange en nooit meer bekoelde liefde, voor de poëzie. Die liefde heeft nu geresulteerd in een geschiedenis van de Nederlandse naoorlogse poëzie onder de titel Aan de mond van al die rivieren. In de eerste drie hoofdstukken vertelt Fokkema een min of meer chronologisch verhaal. In de volgende hoofdstukken herverkavelt hij de geschiedenis door de poëzie vanuit vijf invalshoeken (door hem laboratoria genoemd) steeds anders te belichten. Alles bij elkaar tellen we acht manieren om poëziegeschiedenis te schrijven.Koestert de dichter idealen of is hij een realist? Wil hij de wereld veranderen, beschrijven of transparanter maken? Is de dichter of is de taal zelf aan het woord? Behelst het gedichte emoties of moet het die emoties juist opwekken? Moet het kaal en kernachtig zijn of weer groots en meeslepend? In welke tradities staat het moderne gedicht? Deze vragen worden in een mengeling van generalisering en concretisering (citaten van en uit gedichten) behandeld, waarbij vrijwel alle belangrijke naoorlogse Nederlandse dichters de revue passeren.Aan de mond van al die rivieren is een concrete visie op levende dichtkunst.Redbad Fokkema (1938) doceert moderne Nederlandse letterkunde aan de Universiteit Utrecht. Hij publiceerde de studies Het komplot der vijftigers (1979) en Varianten bij Achterberg (1973) en was betrokken hij de bezorging van Hans Lodeizens Verzamelde gedichten (1996). Hij publiceerde twee dichtbundels: Elke dag is de eerste (1980) en Het doek van de dag (1990).Een geschiedenis van de Vlaamse poëzie zal eerlang als pendant van deze uitgave eveneens verschijnen bij De Arbeiderspers.