Herman de Coninck heeft zijn werk als dichter van meet af aan afgewisseld met het schrijven van proza. In veel gevallen vulde het proza de poëzie aan, was het daar het commentaar op of betekende het een ontmoeting met andere poëzie, vaak met als onderliggend doel de eigen ars poetica nog eens te herformuleren. Maar steeds mondde het schrijven over poëzie uit in een pleidooi voor de poëzie tout court. Hij deed dat eerder als een collega dan als een criticus, eerder als een gids dan als een exegeet.
De Coninck bestreek in zijn proza trouwens niet alleen maar het terrein van de poëzie; hij maakte vele excursies daarbuiten in lichtvoetige essays over zulke uiteenlopende zaken als reizen, autisme, pedofilie, onderwijs, televisie, fotografie, sport, het chanson, de relatie Nederland - Vlaanderen of het wereldnieuws, Dat alles heeft bij leven geresulteerd in een vijftal essaybundels Over de troost van het pessimisme (1983), Marieke van de Bakker (1987), De flaptekstlezer (1992), Intimiteit onder de melkweg (1994), De vliegende keeper (1995) - en de reisverhalenbundel De cowboybroek van Maria Magdalena (1996).
Genoemde bundels zijn in Het proza integraal opgenomen en aangevuld met enige tientallen verspreide stukken afkomstig uit literaire tijdschriften en boekuitgaven - allemaal teksten die onmisbaar zijn voor een volledig beeld van de prozaschrijver De Coninck. Voorts bevat Het proza enige autobiografische essays en dagboekfragmenten alsmede de teksten van enkele belangwekkende lezingen.

Herman de Coninck (1944-1997) was dichter, essayist en journalist. Hij studeerde Germaanse filologie en was dertien jaar verbonden aan het weekblad HUMO. Van 1984 tot aan zijn dood was hij hoofdredacteur van het Nieuw Wereldtijdschrift, en vanaf 19ó7 was hij vaste medewerker van De Morgen.

* De Coninck: geen criticus die genadeloos de vinger drukt op zwakke plekken, maar een minzame gids die steeds wijst op het allermooiste en die gelukzalig bijna voorbijgelopen deuren opent. -Tomas Lieske in Vrij Nederland

* De Coninck slaagt er vrijwel altijd in om op enkele bladzijden en op een manier die tegelijk helder en geestig is, hele boeiende dingen te zeggen. -Hugo Brems in Ons Erfdeel