Elias Canetti, wiens werk in 19S1 werd bekroond niet de Nobelprijs, is behalve romancier en autobiograaf''ook essayist. ‘Ken schrijver is origineel, of hij is helemaal geen schrijver,’ noteerde hij eens over Broch. Canetti is origineel, ook als essayist.
In Het geweten in woorden heeft hij de essavs verzameld die zijn ontstaan in de jaren tussen 1962 en 1974 en waarin al zijn belangrijke thema's aan de orde komen. Het bevat naast profielen van Kafka, Karl Kraus en Hitler ook portretten van Confucius, Büchner en Tolstoj. Canetti filosofeert in zijn bekende, alleen aan Lichtenbergen Stendhal herinnerende stijl over de gevolgen van Hiroshima, over het schrijven, over dagboeken, over de wording van een roman in de gedachten van een schrijver.
‘Onze eeuw is er een van monstrueuze aard en afmetingen geworden. Wie zijn daarvan mede de grondleggers? Ook in dit opzicht is het kwade veel te vaak woord geworden. In de woorden hebben de grote schrijvers hun geweten ondergebracht of hun w oorden dienden ons geweten te verontrusten. Daarnaast treilen we in de woorden ook de neerslag van een geweten dat de leugen, naar het woord van Kafka, tot wereldsysteem heeft gemaakt.’