In 1960 won de Ethiopiër Abebe Bikila de marathon van Rome. Het was de eerste keer dat de wereld kennis maakte met een kampioen uit Afrika. Inmiddels zijn we eraan gewend. De lange afstanden bij het atletiek worden tegenwoordig helemaal gedomineerd door Afrikaanse atleten als Haile Gebrselassie, Tegla Loroupe en Paul Tergat.Ook het Afrikaanse voetbal is sinds de opmerkelijke prestatie van Kameroen op het wereldkampioenschap van 1990 internationaal doorgebroken. Sindsdien hebben vele honderden Afrikaanse voetballers hun weg naar Europa gevonden en de competities verrijkt met hun doorgaans virtuoze spel. Zoals oud-Ajacied Tijjani Babangida het uitdrukt: `Wij zorgen voor het zout en de kruiden op het eten, voor het gepeperde voetbal. We zijn het zout van Afrika.' Meer nog dan in Europa is sport in Afrika een zaak van leven en dood. Internationale sportwedstrijden zijn waarschijnlijk het enige podium waarop Afrika zich volgens dezelfde spelregels kan meten met de rest van de wereld. Afrika wordt gedupeerd door de manier waarop de wereldhandel is georganiseerd, internationaal is Afrika vrijwel uitgesloten van macht. Maar tijdens een voetbal- of atletiekwedstrijd zijn de spelregels voor iedereen hetzelfde. Journalist Marc Broere en fotograaf/documentairemaker Pieter van der Houwen hebben een prachtig boek gemaakt over de kracht en dynamiek van sport in Afrika. Ze bezochten de grote Afrikaanse topsporters in hun moederland en togen daarvoor naar Nigeria, Liberia, Ethiopië, Senegal, Kenia, Burkina Faso en Zuid-Afrika. Zij tonen ons dat sport een belangrijke rol kan spelen bij thema's als verzoening, nationale eenheid en armoedebestrijding.