ï»'Net als Broze stad is Schimmen, het tweede deel van Paul Austers New York-trilogie, een geraffineerde mystery novel. Omdat het Auster eigenlijk te doen is om het mysterie van het schrijfproces zelf, heeft hij zijn plot en personages abstract gehouden. Privé-detective Blauw krijgt op 3 februari 1947 van Wit de opdracht om Zwart te observeren. Blauw betrekt een appartement tegenover dat van Zwart. Zijn probleem is dat Zwart weinig anders doet dan aan een tafel zitten en schrijven. Maanden gaan voorbij waarin Blauw vertwijfeld nietszeggende rapporten voor zijn opdrachtgever schrijft.

Dit immobiele, bijna lege tableau vormt het decor voor een boeiende literaire puzzel. Is Zwart soms óók een detective die op zijn beurt Blauw observeert? Zijn Zwart en Wit niet één en dezelfde persoon? Wie is wie in dit o zo concrete, maar toch alweer naar het verleden verbannen New York anno 1947? In een werveling van maskerades en ersoonsverwisselingen dreigt de roman buiten zijn eigen raamwerk te treden. En daarom is het Auster nu net te doen. De grenzen worden verlegd, de personages nemen zelf de pen ter hand en de schrijver zit in de val van zijn eigen uit taal opgetrokken schimmenrijk.