Zen, wijsheid en leegheid (Thomas Merton)
Een dialoog met Daisetz Suzuki


Overal waar aas ligt, cirkelen vleesetende vogels en komen er op af. Het leven en de dood horen bij elkaar. De levenden vallen de doden aan door de prikkel van eigenbelang. De doden hebben niets te verliezen. Zij varen er wel bij doordat zij uit de weg worden geruimd. Zo lijkt het althans als men moet denken in termen van winst en verlies. Gaat u dus aan de studie van het zen beginnen met de gedachte er iets door te winnen? Deze vraag is niet bedoeld als een bedekte beschuldiging. Toch is het een ernstige vraag. Wanneer er veel drukte wordt gemaakt over spiritualiteit, over verlichting of gewoon over zweverigheid, dan komt dat vaak omdat er buizerds rond het aas cirkelen. De studie van het zen heeft niets te maken met dit soort zweven, cirkelen, neerdalen, vieren van de overwinning, ofschoon dit alles in een andere context een uiterst nuttige oefening kan zijn. En het verrijkt de vleesetende vogels.


Het zen verrijkt niemand. Er is geen lichaam. De vogels kunnen komen en een poos rond de plaats cirkelen waar zij aas hadden verwacht. Maar zij gaan spoedig weer naar elders. En als zij vertrokken zijn, komt het niets, het niet-lichaam dat er was plotseling tevoorschijn. Dat is het zen. Het was er al die tijd maar de aasvogels zagen het niet. Het was immers niet de prooi van hun gading.


Paperback, 156 pag.
Uitg. Patmos, 1973