In 1942, na enkele getto's te hebben overleefd, werd Chil Rajchman naar Treblinka gedeporteerd, samen met zijn jongere zus, die meteen in de gaskamers werd omgebracht. Treblinka was geen gevangenenkamp en geen werkkamp, maar een vernietigingskamp, waar meer dan 750.000 mensen omkwamen. Tien lange maanden wist Rajchman aan de dood te ontkomen. Hij werkte als kapper, sorteerde kleding, droeg lichamen en moest tanden trekken. Veel van zijn lotgenoten pleegden zelfmoord om aan de horror te ontkomen. Op 2 augustus 1943 brak er in het kamp een opstand uit. Rajchman was een van de oproerlingen en wist te ontsnappen. Eenmaal buiten het kamp moest hij zich maanden schuilhouden. Chil Rajchman besloot het verhaal van zijn tien maanden in Treblinka meteen op te schrijven. Een onverbloemd en menselijk verslag van de wrede, beestachtige gebeurtenissen in Treblinka.