Paul Celan (1920-1970) was een stateloze, Duits sprekende jood uit Czernowitz die beide ouders in een Duits concentratiekamp had verloren en zelf een Roemeens kamp had overleefd. Ingeborg Bachmann (1926-1973) was de dochter van een overtuigd Oostenrijks nazipartijlid. De hartstochtelijke, bevlogen correspondentie van dit tragische liefdespaar draagt het stempel van de oorlogsverschrikkingen. Beiden zochten naar metaforen om uitdrukking te geven aan het onzegbare geweld. Maar Celan was een slachtoffer van de jodenvervolging, terwijl Bachmann moest afrekenen met de bedrukkende rol van de vadergeneratie. Ondanks die tegenstelling werden deze twee belangrijke Duitstalige dichters steeds weer tot elkaar aangetrokken. Een dramatische liefde toont de worsteling, hartstocht en passie van deze literaire grootheden.