Tweetalige bloemlezing van de grootste Engelse dichter
van de twintigste eeuw


W.H. Auden – door Joseph Brodsky de grootste dichter maar ook de
grootste denker van de twintigste eeuw genoemd – heeft de meest typerende
Engelse poëzie van de jaren dertig geschreven, een periode
die met hem geassocieerd zou blijven. In zijn kostschooljeugd ontdekte
hij zijn homoseksualiteit en vervolgens ook het socialisme.
Eros voerde hem naar de decadentie van Berlijn; Marx naar de Spaanse
Burgeroorlog. De wreedheid van de fascisten en de republikeinen
stortte hem in een intellectuele crisis en aan het begin van de oorlog
keerde hij terug naar het anglicaanse geloof van zijn kinderjaren.
Auden was dol op muziek, zoals de betere Amerikaanse songs, en zijn
poëzie is – ondanks de serieuze thematiek en de ingewikkelde versvormen
– misschien daarom vaak zo onnavolgbaar licht en eenvoudig.
Nee, Plato, nee is de eerste grote tweetalige bloemlezing uit zijn werk.
Drie dichters – Benno Barnard, Huub Beurskens en Wiel Kusters –
hebben een representatieve keuze gemaakt, de gedichten vertaald en
waar nodig geannoteerd, en het geheel van een biografisch nawoord
voorzien.
W.H. Auden (Engeland, 1907-1973)
was dichter, essayist en criticus. Hij
groeide op in Birmingham en studeerde
aan Gresham’s School en de Universiteit
van Oxford. Van 1956 tot 1961
was Auden professor in de poëzie in
Oxford.