Slecht nieuws voor iedereen gaat over het meedogenloze voortschrijden van de tijd en de dubieuze zegeningen van het ouder worden. Emma Brunt moet weinig hebben van de suikerzoete praatjes over ‘mooi’ oud worden die tegenwoordig opgang doen. Want wat is de beloning daarvoor?
Hooguit dat je er goed uitziet voor je leeftijd.
Na de vijftig zet onvermijdelijk de neergang in, fysiek en seksueel. Het wordt allemaal alleen maar minder. Het lichaam is steeds minder een betrouwbare
bondgenoot. Op het werk is de kans groot dat je wordt ingewisseld voor een nieuw, ‘fris’ gezicht. Zeker oudere vrouwen krijgen te
maken met een gebrek aan mannelijke belangstelling en maatschappelijk aanzien. Ouder worden is slecht nieuws voor iedereen.
In een mengeling van intieme beschouwingen en persoonlijke anekdotes laat Brunt allerlei aspecten van het ouder worden de revue passeren. Ze
schrijft aangrijpend over de dood van haar moeder, blijft stilstaan bij een bijna-doodervaring – zo angstaanjagend is sterven niet – wijdt uit over
mannen, slapeloosheid, kleinkinderen en spijt. Maar Brunt gaat opgewekt en met stalen zenuwen het onvermijdelijke tegemoet.
Met Slecht nieuws voor iedereen in de hand kan iedereen zich vrolijk maken over en wapenen tegen het ouder worden.
‘Vijftig worden is een koud kunstje, zelfs als je de pretentie hebt om dat “stralend” te doen, als het dan
maar bij die vijftig jaar bleef. Maar daar blijft het niet bij. Je moet namelijk ook nog zestig worden. En zeventig.
En tachtig, als je zoveel tijd van leven krijgt.’
Emma Brunt (1943) is van huis uit sociologe maar ze is vooral bekend als de eigenzinnige columnist uit in eerste instantie
de Haagse Post, daarna Elseviers Magazine en vervolgens Het Parool. Haar columns werden in de loop der jaren gebundeld
en uitgegeven als Een theemuts vol tragiek en Een Rus over de vloer. Ook is ze actief als recensent en publicist, en deinst
ze er niet voor terug om heikele onderwerpen voor het voetlicht te brengen.