Tien jaar na de dood van haar vierjarige zoontje merkt een moeder dat ze voor het eerst even niet aan hem heeft gedacht. Uit angst hem te vergeten besluit ze het verhaal van Tom op te schrijven. Ze denkt terug aan zijn eerste uren en dagen, en de uren en dagen daarvoor, alsof iedere herinnering bewaard moet blijven. Ze onderzoekt en beschrijft elk belangwekkend detail van zijn korte leven, de pijn en het lijden na zijn dood, en zijn nog altijd voelbare aanwezigheid. En ze doet dat zo precies mogelijk omdat ze ervan overtuigd is dat de waarheid in details huist.
Tom is dood is een sober geschreven, pijnlijk precieze roman over de grootste angst van een ouder: de dood van een kind.