et goede leven laat een botsing tussen twee geesten zien, tussen een dichter en een filosoof, een romanticus en een ethicus. Inzet van de briefwisseling tussen Piet Gerbrandy en Andreas Kinneging, die eerder in Opinio werd gepubliceerd, is de vraag hoe een goed, deugdzaam leven te leiden. Hoe, als een oplettende ruiter, het paard van de persoonlijke begeerten in toom te houden. Kinneging is de conservatief die stelt dat de deugdenleer uit de Grieks-Romeinse Oudheid en het christendom nog steeds het beste richtsnoer vormt voor een morele opvoeding en een ethisch leven. Classicus Gerbrandy voelt zich zeker aangetrokken tot de klassieke deugden, maar hij wil ook ruimte laten voor de emotie, de roes, het exces en de twijfel. Naast de ratio is er ook het beest in de mens. Het goede leven is een filosofische briefwisseling op het scherp van de snede. Gerbrandy en Kinneging sparen elkaar niet, waardoor je als lezer,
heen en weer geslingerd door beider overtuigingskracht, gedwongen wordt zelf een standpunt in te nemen.