Frida Kahlo (1907-1954), de wereldberoemde Mexicaanse surrealistische schilderes die vooral zichzelf schilderde, creëerde gedurende haar leven nog een laatste zelfportret. De nagelaten brieven, notities, gedichten en bekentenissen die Kahlo aan haar vrienden, haar lijfarts, haar man en haar minnaars en minnaressen schreef, geven een indrukwekkend beeld van haar ongekend heftige leven. In een stijl die net zo beeldend, eigenzinnig en vrij is als haar schilderijen schrijft ze over haar gepassioneerde verliefdheden, over de complexen die ze overhield aan de kinderverlamming aan haar linkerbeen en over het gruwelijke busongeluk dat haar maanden aan bed kluisterde en levenslang pijnen bezorgde. Ze staat stil bij haar besluit om zichzelf te gaan schilderen – het enige object dat ze vanuit haar ziekbed tot haar beschikking had, dankzij de spiegels die haar moeder voor haar ophing. Ze weidt uit over politiek en haar vastberaden zoektocht naar vrijheid. En ze beschrijft haar stormachtige huwelijk met Diego Rivera, de toentertijd befaamde muurschilder die haar keer op keer bedroog en met wie ze na een scheiding toch opnieuw trouwde, op voorwaarde dat ze geen seksueel contact met hem hoefde te hebben.
Con Amor is Kahlo's eigen, ongecensureerde portret van een vrouw die even oprecht en hartstochtelijk als manipulatief en zelfgenoegzaam kon zijn. Met dit boek verwierf ze definitief haar plaats in de Mexicaanse bekentenisliteratuur van de twintigste eeuw.