Breek eens een vensterbank
waarop een vrouw zit af, louter als

bewijsstuk dat het
kan en draag ze naar een plas,
naar adem happend in
je opgeraapt als okker-

noten in een schort tot
zelfbewust mijn stilstand.


'Het recht te kunnen verwerven op een hoogstpersoonlijke herfst. In flinterdunne fracties van een flat zoeven om daarna weer te worden
opgeraapt.' Of het nu gaat om herfst, ruimte, tijd of taal, in Vouwplannen worden alle begrippen stuk voor stuk vervangen door nieuwe wetmatigheden.
De ik-figuur zou het liefst als een zakenvrouw aan tafel zitten met de realiteit, net zo lang tot er voor alle dagelijkse dingen een
poëtische en olijke verklaring is gevonden. Het onmogelijke grenst soms zo dicht aan het mogelijke dat het alleen een kwestie lijkt van
even opnieuw onderhandelen met de werkelijkheid.

De pers over het werk van Ruth Lasters:
'Poolijs is een knap debuut.' Het Belang van Limburg

'Lasters bewijst in Poolijs haar gevoel voor de kleine observatie, die ze kundig uitvergroot door ze ragfijn te beschrijven.' De Morgen

'Lasters registreert in haar gedichten nauwkeurig,maar het eigenzinnige van haar poëzie zit in de ongewone woordcombinaties
en syntactische vervormingen.' Knack