Iedereen praat over seks en doet en denkt aan seks. Maar wat is seks eigenlijk? Seks is, volgens een wetenschappelijke definitie, een daad waarbij een plezierig, gestaag accumulerend gevoel optreedt in de voortplantingsorganen, totdat het punt van ‘bevrijding’ optreedt. Maar als je seks zo wetenschappelijk omschrijft blijft er weinig van over en hoeven we er niet zoveel over te praten en te denken. In de wetenschap is dan ook het verlangen zoekgeraakt, dus precies datgene wat seks voor mensen zo interessant maakt. Aan essentiële vragen over seks gaat de wetenschap voorbij. Wat is bijvoorbeeld het ‘doel’ van seks? En wat is ‘goede’ seks? Dit zijn vragen die thuishoren in de filosofie. Pas sinds enkele decennia bestaat ‘filosofie van de seksualiteit’ als aparte tak van de wijsbegeerte. Maar er is bijna geen belangrijke filosoof die zich niet, op directe of indirecte wijze, over seks heeft uitgelaten.

In Hoe te beminnen is een tiental filosofen rond dit onderwerp bijeengebracht, van Kant, Kierkegaard en Schopenhauer tot Roger Scruton, Ayn Rand en Martha Nussbaum. De bundel is meer dan een representatieve bloemlezing of een systematisch overzicht. De filosofen zijn zo gegroepeerd dat ze een verband met elkaar aangaan, als bij een goede tafelschikking. De invloedrijkste filosofische conversatie over seks, het Symposium van Plato, dient hierbij als uitgangspunt.