In de roman Sneeuwland bereikt de grote en delicate sensitiviteit van Kawabata’s schrijverschap een zeldzaam hoogtepunt. In een sfeer die herinnert aan de haiku brengt Kawabata tegen de achtergrond van het ‘Sneeuwland’ – het centrale bergland in het noordelijk deel van het Japanse hoofdeiland Honshu – twee mannen en twee vrouwen samen. Tegen de sfeer van de seizoenen en het landschap beschrijft Kawabata op poëtische wijze een hopeloze poging tot ontmoeting van twee wezensvreemde, tragisch eenzame levens: die van de dromerige estheet Shimamura en de diep en vervoerend liefhebbende geisha Komako.