Waarom worden intellectuelen tegenwoordig gezien als wereldvreemde wezens, die een verwerpelijk elitaire levenshouding verdedigen? In Waar zijn de intellectuelen? hekelt Frank Furedi het anti-intellectuele klimaat dat heerst in het onderwijs, aan de universiteiten, in de media en bij de meeste culturele instellingen. In het tijdperk van de kenniseconomie zijn we er op een of andere manier in geslaagd de groeiende participatie in het hoger onderwijs hand in hand te laten gaan met een toenemend cultureel analfabetisme.

Furedi spreekt van het fenomeen ‘omgekeerd snobisme’. Het gaat om een ondoordachte promotie van alles wat volks en populair is, waarbij men zich sterk afzet tegen de elite. Professoren, journalisten, leraars en andere intellectuelen worden onder druk gezet om hun standaarden te verlagen en zich te conformeren aan de beperkte interesses van het grote publiek. Niet de intellectuelen zijn dus elitair, maar degenen die hen bestrijden, argumenteert Furedi.

Niet alleen de intellectuele elite wordt hiermee bedreigd. Ook het gewone volk profiteert niet van de afkeer van intellectualisme. Populisme bevat immers een impliciet pessimisme over het vermogen van de mens om te leren en kennis te verwerven. Omdat niemand nog uitgedaagd wordt om zichzelf te overtreffen, blijven de mensen dom. Deze cultuur van lage eisen en verwachtingen heeft in het bijzonder rampzalige gevolgen voor de jeugd en de toekomst. Het uiteindelijke resultaat, voorspelt Furedi, is een infantilisering van de maatschappij.

In dit belangrijke en meeslepende boek toont Furedi overtuigend aan dat intellectualisme broodnodig is. Furedi is zo slim om er geen onverteerbaar betoog van te maken. Zijn argumentatie is duidelijk opgebouwd en helder geformuleerd. Zo kunnen ook niet-intellectuelen er iets van leren. Als ze willen, tenminste.