De roman was controversieel toen hij in 1986 verscheen. Al met zijn debuut, de verhalenbundel Bouwval , 1977 (Ruïne), trok de auteur veel aandacht van de Nederlandse literatuurkritiek. De novelle De nietsnut , 1979 ( Der Versager, 1985), en de korte roman Letter en geest , 1982 ( Geist en Letter , 2000), werden even positief onthaald. Kellendonk werd gezien als een van de belangrijkste vertegenwoordigers van de 'academisten', een groep jonge literaire schrijvers die een niet-anekdotische literatuur propageerden die sterk werd bepaald door kunstmatige structuren.