Het kon bijna niet beter: buitenlandse verpleegsters die de taal spraken. Na de Tweede Wereldoorlog kwamen enkele honderden jonge Surinaamse vrouwen naar Nederland om in de verpleging te gaan werken. Aan de hand van privé-foto's en sprekende citaten wordt in ZUSTERS UIT SURINAME de geschiedenis van deze zelfbewuste generatie verteld. De vrouwen vertellen openhartig over hun leven aan beide zijden van de oceaan. Hoe ze hun geboorteland verlieten als hoopvol gestemde meisjes die de toekomst in eigen hand namen, en hoe die drang om vooruit te komen hen nooit heeft verlaten. Na het behalen van hun diploma keerden de meeste vrouwen niet naar hun geboorteland terug. Zoals veel migranten waren ze al te veel in hun nieuwe omgeving geworteld. Toch viel het bestaan overzee niet altijd mee, velen misten hun familie en moesten wennen aan een andere eetcultuur en andere omgangsvormen.