Lu Xun (1881-1936) is niet zomaar een schrijver, hij is de belangrijkste Chinese schrijver van de twintigste eeuw. Ook nu nog, na de wonderbaarlijke renaissance van de Chinese literatuur in de jaren tachtig en negentig van de twintigste eeuw, kan dat zonder enig voorbehoud worden gesteld. Met zijn verhalen en essays luidde hij de moderne Chinese literatuur in en dwong hij zijn lezers de realiteit onder ogen te zien: een verscheurd land, een nieuwe, verwarrende tijd, waarin de zekerheden van het in 1912 ten onder gegane Keizerrijk niet langer golden. In het "Verzameld Werk" zijn voor het eerst alle verhalen van Lu Xun in Nederlandse vertaling bijeengebracht. De vijfenzestig verhalen werden geschreven tussen 1918 en 1927. Zijn langere verhalen registreren, naast het menselijk tekort in het algemeen, hoofdzakelijk de zwaarte van het leven in China, de ongelijke strijd van zijn personages met de wreedheid van de maatschappij - in het oude keizerlijke China van zijn jeugd, maar niet minder in het nieuwe China van de beginjaren van de Republiek. Zijn korte teksten hebben een ander karakter en werken soms bijna surrealistisch, als hallucinaties, nu eens humoristisch, dan weer bitter ironisch.