‘Geen levenseinde, geen doodsstrijd of overgave aan de dood is hetzelfde. Er staat vrij naar Hank Williams maar één ding vast: “We’ll never get out of this world alive.” En slechts van één ding ben ik bijna net zo overtuigd geraakt: dat iemand sterft zoals hij geleefd heeft.’Dat schrijft Pauline de Bok in het nawoord van Doodsberichten. In dit boek doet ze verslag van het sterven en de dood van vijf mensen. Ze bezocht hen thuis, in het ziekenhuis of verpleeghuis en was onderdeel van hun dagelijks leven. De laatste weken of maanden kreeg elke gebeurtenis, elk gebaar, elk woord bijzondere betekenis, tegelijkertijd bleef het leven vreemd gewoon. Eén verhaal vertelt over een vrouw die al jaren zo gekweld werd door stemmen dat ze zelf de dood zocht. Haar familie en naasten scheppen achteraf een beeld van haar.Door ieder verhaal speelt de vraag: hoe leven mensen in het aangezicht van de dood? Zonder voyeurisme of opdringerigheid doet Pauline de Bok verslag, precies en met mededogen.• Een prachtig boek. Anna Enquist• Inlevend en vol gevoel beschreven. Algemeen Dagblad