Neurologische patiënten, schreef Oliver Sacks eens, zijn reizigers naar onvoorstelbare gebieden. In De vrouw zonder lichaam weet Sacks, met zijn enorme inlevingsvermogen en unieke, levendige schrijfstijl, de lezer telkens mee te voeren naar deze onbekende terreinen. Een groot aantal van deze neurologische case-histories speelt zich af in Sacks' artsenpraktijk. Sacks beschrijft bijvoorbeeld de vreemde zaken die gebeuren in het leven van Dr. P. (de man die zijn vrouw voor een hoed hield), die er steeds minder in slaagt gezichten ten zien, maar wel gezichten ziet als er geen te zien zijn: soms spreekt hij zelfs de gebeeldhouwde knoppen van het meubilair aan. Sacks vertelt onder meer over de charmante Jimmie.G., die geen geheugen meer heeft (de verloren zeeman) en over Christina, die op een gegeven moment haar lichaam niet meer kan voelen (de vrouw zonder lichaam).