Samen met de Zwitserse antropoloog Amélie Schenk, specialiste op het gebied van Mongoolse culturen, schreef Galsan Tschinag, het stamhoofd der Toewenen en zelf zanger, verteller en dichter, een boek over zijn volk in de Hoge Altaj, in het grensgebied van Rusland en Mongolië. Tussen de beschrijvingen van het alledaagse leven van de Toewenen door, op zichzelf al verbazingwekkend genoeg, weeft Tschinag herinneringen, van hemzelf en van zijn volk, legenden, en verhalen uit de wereld van het sjamanisme. Hij noemt zijn proza en poëzie de zwanenzang van een volk dat met de ondergang wordt bedreigd. Tschinag vertelt bezield, beeldend, en niet altijd even vriendelijk jegens ons westerlingen - of jegens zichzelf en zijn volk. Zijn bijtende commentaren, maar ook zijn zelfironie en zelfspot larderen het levendig verslag van een wonderbaarlijke cultuur in een bar, maar weergaloos landschap.