Iedereen heeft een beeld van zichzelf, van anderen, van de mens in het algemeen. Soms is dat beeld samenhangend, dan weer te mooi om waar te zijn. Wat mensen doen en laten wordt niet alleen door omstandigheden bepaald, maar ook en misschien nog meer door het beeld dat zij van zichzelf en anderen hebben. De mens in de filosofie van de twintigste eeuw is een uitnodiging tot nadenken, meedenken en tegendenken over mensbeelden, tot het ophelderen van het grote onbekende raadsel dat de mens is. J. Sperna Weiland heeft de geheimtaal die onder filosofen zo gebruikelijk is vermeden. Het boek bestaat uit een reeks toegankelijke miniaturen van twintigste-eeuwse filosofen, waardoor het aangenaam concreet blijft.