Dubbelliefde is een roman over seks en politiek. Een scholier bereidt zich voor op het toelatingsexamen van de toneelschool, hij denkt dat hij iedereen kan spelen, iedereen kan zijn. Hij waant zich ook een dichter, wil zich door de schoonheid laten leiden en groots en meeslepend leven. Hij probeert het, verslingert zich aan hevige gevoelens en brandt als een Icarus zijn vleugels. Voor de toneelschool is zijn hartstocht te buitensporig, daar eist men distantie en vakmanschap - te veel emoties horen daar niet thuis. Dan maar met tegenzin in Amsterdam studeren en daar wordt de aankomende student meegezogen door actievoerders, leerling-communisten en andere politieke straatventers.

De gedemocratiseerde universiteit biedt geen houvast. Alles moet anders, het oproer kraait. De student wil een schuld inlossen: hij wil een getuige zijn, deelnemen aan zijn tijd. Hij mag zijn ogen niet voor het onrecht sluiten, zoals destijds zijn onnozele ouders die slachtoffers werden in een oorlog waarvan ze niets begrepen. Opgejut door de roerige tijd, kotst hij op de zwijgende, bange burgerij, als hij zich tegen één ding verzet is het wel het makke-schapenleven.

Uit de rij en kont tegen de krib - stoere taal van een die zich al te zeer heeft aangepast. Onfatsoen en lust zoekt hij, de waarlijk vrije mens laat zich niet langer onderdrukken. Ook seksueel wenst hij zich te onderscheiden: alles mag in de jaren zeventig maar juist deze tolerantie wil hij bruskeren. Ook in de erotiek kan hij iedereen zijn: man, vrouw, hoofse minnaar, hoer. Grenzeloos wil hij leven - de hemel onder zijn hersenpan voelen. Onze naamloze held sympathiseert met de zelfkant, hij duikt de diepte in en denkt van modder goud te maken. Een zoektocht vol verwarringen en inconsequenties legt hij af. Alles draait om de vraag: hoe moet ik leven? De student wil zoveel mogelijk ervaren. Of is het toch beter sommige deuren gesloten te laten? Wat is fantasie en wat is waarheid en wat gebeurt er als je die twee verwart?

Dubbelliefde is een pijnlijk boek, hard, soms grof, maar niet platvloers - en gelukkig voor lezer en schrijver - er wordt veel in gelachen. Humor is een pleister op de zelf toegebrachte wonden. Het is behalve aangrijpend, vooral een bitter vrolijk boek. Dubbelliefde vertelt de geschiedenis van een jongeman die zich als drijfhout laat meedrijven in zijn tijd: de jaren zeventig. De verteller wil zijn obsessies overwinnen en voert strijd met de jongeman die hij gedeeltelijk was en die zwelgt in zintuiglijke wanen en werkelijke avonturen, in een stad waar hij verslaving, vervuiling, armoe, misdaad en straf zoekt. Het is een boek dat diep graaft en de bodem van het bestaan verkent, maar uiteindelijk worden de angsten bezworen en probeert de acteur die dacht elke rol aan te kunnen, een man uit één stuk te zijn.