April 1789 - de bemanning van het schip de Bounty slaat aan het muiten, zet kapitein William Bligh en zijn volgelingen overboord en zeilt verder tot diep in de Grote Oceaan. Na veel omzwervingen gaan ze aan land op het eiland Pitcairn, een kleine rots van zo'n vierenhalve vierkante kilometer, meer dan 6.OO kilometer verwijderd van het dichtsbijzijnde continent. Ook nu nog steekt de vulkanische rots uit de oneindige oceaan. Er wonen achtendertig eilanders, afstammelingen van de muiters van de Bounty. Er rijden geen auto's op Pitcairn, er is geen misdaad, er is geen dokter. In twee eeuwen hebben de bewoners een beschaving en een taal ontwikkeld, een bizarre mengeling van die van Polynesië en het achttiende-eeuwse Engeland. Elk jaar worden de eilandbewoners overstroomd met verzoeken van mensen die zich graag op het eiland willen vestigen. Alle verzoeken worden geweigerd. Maar na twee jaar volhouden en een lange zeereis, ziet Dea Birkett haar droom werkelijkheid worden.