De leer van Muad'Dib is de speelbal geworden van scholastiek, van bijgeloof en corruptie. Hij onderwees een evenwichtige levenswijze, een filosofie waarmee een mens problemen aankan die zich voordoen in een eeuwigveranderlijk heelal. Hij zei dat de mensheid zich nog steeds ontwikkelt, in een proces waaraan nooit een eind komt. Hij zei dat deze ontwikkeling beweegt volgens veranderlijke uitgangspunten die alleen bekend zijn aan de eeuwigheid. Hoe kon ontaarde logica spelen met zo iets wezenlijks?'

Met deze waarschuwende woorden van de Mentat Duncan Idaho begint Kinderen van Duin, het derde deel van de heelalsage, waarin na de verdwijning van Paul Muad'Dib zijn kinderen Leto en Ghanima de macht over het heelalrijk in handen nemen.